Uprawnionym do wystąpienia z roszczeniem o ochronę posiadania, czyli wniesienia pozwu o ochronę posesoryjną do właściwego sądu, jest wyłącznie posiadacz. Zgodnie z zasadą lege non distinguente nec nostrum est distinguere , legitymowany jest zarówno posiadacz samoistny jak i posiadacz zależny.
Czy uprawnionym jest również spadkobierca zmarłego posiadacza, który jeszcze nie objął w posiadanie należącej do spadku rzeczy, którą władał zmarły. Można tu mówić o dziedziczności posiadania, a stąd wnioskować, że ponieważ spadkobierca w momencie otwarcia spadku (w chwili śmierci spadkodawcy) w drodze sukcesji uniwersalnej wchodzi w całość tzw. sytuacji prawnej spadkodawcy (z wyłączeniem praw ściśle związanych z osobą zmarłego i gasnących wraz z jego zgonem). Zatem, skoro posiadanie jest traktowane jako składnik dziedziczenia, to spadkobierca zostaje „włączony” w posiadanie spadkodawcy z mocy prawa, nawet bez swego aktu woli. Ex lege jest też już od momentu otwarcia spadku uprawniony do wniesienia pozwu mającego na celu dochodzenie roszczenia o ochronę posiadania.
Warto pamiętać, że w dawniejszym orzecznictwie pojawiało się sporadycznie również odmienne stanowisko, zgodnie z którym ochrona posesoryjna spadkobiercy zachodzić miała jedynie, gdy daną rzecz objął w posiadanie jeszcze przed nastąpieniem naruszenia jego spokojnego władania (np. post. SN z 20 maja 1968 r., I CR 247/68).
Jako takie, wytoczenie powództwa o ochronę posiadania przez posiadacza samoistnego, czyli zachowującego się jak właściciel, nie wyklucza możliwości dochodzenia swego prawa do spokojnego posiadania również przez posiadacza zależnego. Warunkiem jest jedynie to, by nastąpiło samowolne naruszenie również jego posiadania, tak jak tego wymaga art. 344 kodeksu cywilnego.
Roszczenie posesoryjne („uaktywnione” zajściem naruszenia posiadania) może być dziedziczone lub przeniesione za pomocą czynności prawnej. W takim wypadku nabywca tego prawa jest legitymowany tak jak jego poprzednik prawny (sukcesja syngularna). Trzeba jednak pamiętać o terminie prekluzyjnym określonym w par. 2 art. 344 k.c., zgodnie z którym roszczenie wygasa (jest to co innego niż przedawnienie, którego bieg może być przerwany albo zawieszony) jeśli nie będzie dochodzone przez rok od momentu naruszenia. Termin roczny wynika z prowizorycznego charakteru ochrony posesoryjnej.
Dodaj komentarz